No Worries!

De tijd vliegt wanneer je het naar je zin hebt. We zijn al meer dan 10 dagen in Australië en hebben gelukkig nog 6 weken van DownUnder genot voor de boeg. We zien en beleven zoveel dat we de tel kwijt raken van tijd en dagen.

De reis vanuit Nederland was achteraf wel inspannend ondanks dat de eerste vlucht voorspoedig en goed verliep. Super service en omdat de 3e stoel in onze rij leeg bleef hebben we heerlijk ruim gezeten en gehangen op de 12 en een half durende vlucht. Ook een uiltje knappen hielp mee om redelijk verkwikt in Singapore aan te komen.

Singapore dat doen we wel effe dachten we nog want met een stop over van meer dan 17 uur zijn er veel plekken die je kunt bezoeken en ontdekken.

We zijn naar ‘Gardens at the Bay’ geweest. We zijn langs de Raffles Hotel gelopen waar ze de wereldberoemde Singapore Sling (een beroemde cocktail) maken en serveren. En we hebben in de foyer van de Marina Bay Sands Hotel gestaan waar ze een iconisch zwembad hebben die ‘swerelds grootste is en zich op de 57ste verdieping bevindt waar je kunt genieten van het adembenemend uitzicht op de skyline van de stad. Een superdeal van de dag kost €295 voor 1 overnachting maar je kunt ook de Sands Suite huren voor €1.007. Verder dan het Foyer kwamen wij echter niet...

We hebben in een gewone Foodcourt gegeten maar helaas is op de dag zelf veel aan mij voorbij gegaan. Bij vertrek uit Amsterdam was het 5 graden Celsius en bij aankomst in Singapore 31 graden Celsius. Ik kreeg last van de benauwende hitte, de jetlag en ondanks dat het niet extreem dramatisch werd zijn we airco, sportdrank als alternatief voor ORS (rehydratie-drankje) de rust gaan opzoeken. De stad is immens groot, ontzettend schoon en doet heel strak aan. Bij de Starbucks waar we de dag begonnen droeg al het personeel kerstmutsen en klonk er kerstmuziek uit de speakers. Datum: 15 november. Even wennen dus. 

Bij terugkomst op Changi Vliegveld zagen we dat we een douche konden huren voor een redelijk klein bedrag in het Transit Hotel en dat hebben we dan ook gedaan en na een redelijk heftig zwetend dagje voelden we ons weer fris genoeg om de tweede deel van onze vlucht te ondernemen. Maar wanneer je uitgelopen bent (22  km en 30000 stappen in 30 plus temperaturen met een vochtigheidsgraad van boven de 68%), uitgegeten en uitgeneusd in de vele winkeltjes op het vliegveld dan zoek je een rustig plekje op en ga je een dutje doen.

De tweede deel van de vlucht was een nachtvlucht dus na de eerste snack werden we al snel gemaand om te gaan slapen of rustig gebruik van de Entertainment te maken.

Een film kijken of muziek luisteren of gewoon gaan slapen dus. In Melbourne kwamen we om 10:10 uur aan. Het was er bewolkt en winderig en met de Skybus zijn we richting onze AirBnB gegaan waar Duane een van onze Hosts ons opwachtte. 

Duane en Dave twee Australische mannen die in hun mooie apartment een sfeervolle tweepersoonskamer hebben die zij via AirnB verhuren en waar we dichtbij Saint Kilda Beach zaten en dichtbij Chapels Road waar leuke eet tentjes zitten en dichtbij het openbare vervoer richting City.

In de drie dagen dat we in Melbourne waren zijn we door Duane en Dave prima verzorgd en in de watten gelegd . Zij hebben ook geholpen om een van John’s wensen in vervulling te laten gaan door te helpen om kaartjes te regelen voor een Rugby League World Cup wedstrijd in de AAMI Park. Dit is een groot sportcomplex met stadiums, tennisbanen en deze zien we in Nederland regelmatig op televisie. Melbourne Open bijvoorbeeld . Om hier live een rugby wedstrijd mee te mogen maken met de uitzicht die we vanuit onze stoelen hadden was heel indrukwekkend. We hebben de wedstrijd Engeland tegen Papua Nieuw Guinea gezien en het was een echte belevenissen om tussen de kleurrijke PNG voorstanders te zitten en mee te leven bij elke video beslissing. Keuren ze de try goed of wordt het afgekeurd? Meerijden in de metro met de echte supporters was ook een leuke belevenis.

Melbourne hebben we ervaren als een levendig en mooie, trendy maar vooral gezellige stad. Tijdens de wateroverlast in de metro waar we niets van meekregen liepen we in een museum en later in een van de vele malls (winkelcentra).

Het was een intensieve weekend met veel indrukken. Zo liepen we in een park bij een kleine Foodtruck evenement, op de kunstenaars markt bij Saint Kilda Beach, gingen we na het pootje baden in de zee bij een hippe strandtent inktvisringen eten en later op de bekende Chapel Road een heerlijk hapje eten in Hawkers Hall. Op zich een belevenis want de vele koks staan naast elkaar Aziatisch eten klaar te maken met heel veel flair en hebben er lol in wanneer ze zien dat je echt smult van je eten. Lekker lekker !

Op 20 november was het dan tijd om afscheid van Melbourne te nemen, de auto in de City op te halen en onze roadtrip te beginnen. Onze auto een witte Honda H5CRVU rijdt soepel, zit comfortabel en is best een coole bak. Onze eerste bestemming was Port Fairy maar onderweg wilde ik nog langs Rokewood Junction. Mijn over- over- over- Grootvader Frederick Richards en nog meer familieleden liggen er begraven en het leek me wel bijzonder om nu ik er toch was even aan te gaan. De begraafplaats is van 1855 en ligt in een stukje niemandsland. Al snel na het verlaten van Melbourne kregen we een heel andere gevoel want alles werd uitgestrekter, landelijker en in Rokewood leek alles verlaten op de tuinman na die op de begraafplaats  met  werkzaamheden bezig was.

Na ons korte stop reden we door en met het gevoel in een Flyings docters filmset te zijn belandt en kwamen we aan in een kleine dorp aan zee. De Comfort Inn Port Fairy & Seacombe House zag er redelijk authentiek oud uit maar was van alle gemakken voorzien. Omdat het buiten het hoofdseizoen is en we op maandag aankwamen was er geen ontbijt inbegrepen in onze reservering en dus zijn we naar de plaatselijke supermarkt gegaan en hebben wat boodschappen ingeslagen. Boodschappen doen in den vreemde is altijd leuk maar DownUnder geeft altijd een extra gevoel van herkenning bij sommige merken en producten. Na boodschappen te hebben gedaan zijn we weer eens lekker gaan eten. Eigenlijk wilden we na het eten nog even wandelen maar 1 uur naar de vuurtoren vond ik wat lang aan de eind van de dag en dat hebben we maar uitgesteld tot de volgende ochtend. 

Met een zak gesmeerde broodjes, water, camera en zonnebrandcreme zijn we na het uitchecken toch nog de wandeling naar de vuurtoren gaan maken. De warmte van dik boven de 30 graden, de krachtige zon en het lopen langs strand waren een goed begin voordat we verder moesten rijden. Uit de zon en in de wind is de warmte goed te hebben en goed ingesmeerd tegen zonnenbrand is echt wel nodig want het verbranden gaat heel snel. Overal in hotels, motels, en op terrassen staat er zonnenbrandcreme klaar voor algemeen gebruik. Wij zitten nog braaf aan factor 50 en dan nog gaat het verkleuren heel snel. ‘s middags hebben we ingecheckt bij de Twelve Apostles Motel and Country retreat en kwamen terecht in een cabin 6 km van de 12 Apostles vandaan. Onze cabin was 1 van een 5 aan een open veld heerlijk onder de bomen die voor schaduw zorgde. Terwijl ik een middagdutje deed gevloerd door de warmte, jetlag en de reis is John op ontdekking gegaan. Zo reed hij naar de grote parkeer plek van de 12 Apostles die gedurende de middaguren overspoeld werd door busladingen toeristen. John liep mee in de menigte en verbaasde zich over de drukte, de mensen en kreeg zijn eerste blik op het natuur verschijnsel Twelve Apostles.

De twaalf Apostelen is een rij van rotsen aan de zuidkust van Australië in de staat Victoria. Ze zijn van kalkzandsteen en steken vlak voor het zandstrand van het Port Campbell National Park op uit zee. In 2005 is een vijftig meter hoge  rots uit deze rij ingestort sindsdien staan er nog acht rotsformaties overeind. De naam was vroeger The Apostles maar uit marketingtechnische overweging  is dit veranderd in The Twelve  Apostles  (hoewel er ook toen al geen twaalf rotsen stonden).

Toen wij er ‘savonds gingen kijken om juist bij zonsondergang het natuurverschijnsel te zien en te fotograferen was het gelukkig een heel stuk rustiger dan ‘smiddags . 

Het was heel indrukwekkend en met de zakkende zon in zee, ons glaasje wijn tijdens het wachten wat een romantische aspect gaf aan onze avond en het wachten op de binnenkomst van de pinguïns, die we uiteindelijk niet hebben gezien, is de dag afgesloten met een nachtelijke ritje door het natuurgebied tegenover ons country retreat waar we hoopten om wat nachtdieren te spotten. De nachtelijke rit was mooi maar dieren zagen we niet dus zijn we teruggegaan naar de cabin en hebben heerlijk geslapen. Na het ontbijt was het alweer tijd voor de volgende rit maar nu naar Mornington. Maar daar meer over volgende keer...